over

Zijn dit stockfoto's? Zijn dit daadwerkelijk beelden over longcovid? (bron: diverse nieuwssites en beeldbanken)

Longcovid. Dat is iets met moe zijn, ofzo. Toch?🟡 De beeldtaal rond longcovid in de media blijft hangen in clichés.Let maar eens op: wanhopig uit een raam staren, wanhopig liggen op een bank of bed. Generieke plaatjes die ook prima passen bij berichten over depressie, echtscheiding of crypto-drama.

De collage hierboven is een mengeling van stockfoto's en beelden van echte PAIS-patiënten. Dit is precies wat effeliggen.nl aankaart: de onzichtbaarheid van de aandoening in publieke en medische beeldvorming, omdat PAIS zo lastig zijn plat te slaan qua narratief en representatie. De gebruikte beelden illustreren uitsluitend dit punt.

🟡 Waarom is dat?🔸Logisch. Media hebben altijd gebrek aan tijd en middelen, dus grijpen naar stockfoto’s.Ook patiënten en organisaties versterken onbewust deze eenzijdigheid met foto’s die vooral generieke vermoeidheid uitstralen.🔸Patiënten missen vaak de energie en creativiteit. Kúnnen niet anders.🔸Organisaties staan onder druk om iedereen tevreden te houden.Het resultaat? Aandoeningen als longcovid en andere PAIS* blijven een generieke ver-van-m'n-bed-show. "Iets met moe zijn, ofzo".*PAIS is de overkoepelende term waar longcovid, post-covid, ME/cvs, Lyme, Q-koorts, etc, onder vallen)

🔵 Longcovid heeft dus een beeldvormingsprobleem. Want het is complex, lastig te begrijpen en weinig mediageniek.Terwijl longcovid juist zo fascinerend is. De veelkoppige mix van cognitieve en lichamelijke uitdagingen dwingt ons opnieuw te kijken naar (de illusie van) maakbaarheid, richtlijnen en identiteit. Naar wat het leven eigenlijk betekent.Het is - wat mij betreft - daarom hard nodig longcovid flink anders te belichten. Prikkelend en relateerbaar. Om zo een gesprek op gang te brengen.Het leven is nu eenmaal absurd, en absurdisme is de enige manier om te leven. Humor MOET. Hoeveel pijn dat ook doet.

foto's

🟡 Daarom ben ik begonnen met een fotoreeks waarin ik op allerlei onverwachte plekken een tukkie doe.Een poging om de absurditeit én de impact van longcovid te laten zien. Om een fris perspectief te bieden dat zowel patiënten als buitenstaanders aanspreekt.Want longcovid gaat niet alleen over "iets met moe zijn." Het leert ons iets fundamenteels over wat het betekent om mens te zijn.

Niet alleen patiënten, maar ook media en organisaties hebben behoefte aan een beeldvorming die verder gaat dan clichés. Aan een taal die prikkelt om verder te kijken en het gesprek op gang te brengen.🟡 Werk je in de media, zorg, wetenschap of bij instanties? En zoek je een frisse, onderscheidende insteek rond longcovid? Laten het weten. Neem contact op, ik werk graag samen!

bestel

🟡 Heb je een collega met longcovid waar je geen hol van begrijpt, maar wil je tóch laten weten dat je aan haar denkt?🟡 Je schoonouders blijven je maar rare diëten aanraden om van je longcovid af te komen. Wil je ze jouw kant van het verhaal laten zien, maar tegelijk bedanken omdat ze het goed bedoelen?👉 Stuur een kaartje!

De foto's zijn binnenkort te koop als ansichtkaart. Ik moet nog even uitzoeken hoe en wat.En natuurlijk gaat een deel van de opbrengst naar longcovidonderzoek.NB: ben jij ook zo'n leuke longcovidgenoot? Ik zoek vrijwilligers voor een testpanel om te bepalen welke kaarten het best en leukst hun werk doen.

aanpak

De Illusie van Zekerheid 🟢 Longcovid en andere Post-Acute Infectieuze Syndromen (PAIS) duwen ons in een landschap vol onzekerheid. Er zijn weinig harde richtlijnen, de ervaringen zijn divers en de wetenschap is nog volop in ontwikkeling.Zowel patiënten als professionals worstelen met deze ongrijpbaarheid, de behoefte aan duidelijkheid, en het gevoel niet altijd gehoord of begrepen te worden. In dit grijze gebied, waar simpele antwoorden ontbreken, is een andere manier van kijken en verbinden nodig.

🟢 Spiegelen & BenoemenMijn werk als maker en ervaringsdeskundige richt zich op het relateerbaar en bespreekbaar maken van deze complexe werkelijkheid.Dit betekent het spiegelen van de behoefte aan (schijn)zekerheid, het erkennen van filterbubbels, en het benoemen van de frictie die ontstaat wanneer perspectieven botsen.Niet om pasklare oplossingen te bieden, maar om ruimte te creëren waarin onzekerheid en meerstemmigheid mogen bestaan.

Sessies in de praktijk illustreren dit:Voor adviseurs Werk van Werkbedrijf Breda & Goes gaf ik 3 sessies. Vertrekkend vanuit vragen van hunzelf aan patienten, plus de rauwe input van rond de 200 lotgenoten, confronteerden we samen de grijze werkelijkheid van diverse ervaringen, de impact van taal (de 'activeringsvraag'), en de spanning tussen systeem en mens.Dit opende – ondanks ongemak hier en daar – ruimte voor reflectie.

doe mee

Samenwerking vanuit Erkenning van het Grijze🟢 Geen methode die zekerheid garandeert, maar een benadering die helpt beter om te gaan met onzekerheid en van daaruit te zoeken naar wat wél werkt.Als deze benadering resoneert 👉 Contact!Enfin, effe liggen 👍

doe mee

Hoe dit andere beeld en geluid rond longcovid zo veel mogelijk gezien te krijgen? In de media? In abri's? Ansichtkaarten? Socials?🟢 Wil je meedenken hoe longcovid in een ander daglicht te zetten? 👉 Denk mee!🟢 Ben je de media of instanties?
Zou je graag voorbij het clichébeeld rond longcovid komen? 👉 Neem contact op!Groetjes, Michiel

docu

kapotgeel. Longcovid zoals je het nog niet hoorde.🟡 kapotgeel is een prikkelende en humoristische audio-documentaire die de grilligheid van longcovid voelbaar maakt. Geen droge opsomming van klachten, maar een gelaagd, muzikaal en absurd portret van een veranderde werkelijkheid.⚠️ kapotgeel tracht je in audio te laten beleven hoe het cognitief is om longcovid te hebben. Dus verre van prikkelarm. Net als het echte leven.Daarnaast gebruikt de documentaire ‘de werkende mens’ als metafoor, met het DISC-model als kapstok: vier kleuren, vier manieren waarop mensen – en dus ook longcovidpatiënten – met verandering en identiteitsverlies omgaan.Verschenen bij VPRO DOCS.
Genomineerd voor de Prix Europa

💡 kapotgeel is gemaakt in samenwerking met een ergotherapeut en meerdere longcovidpatiënten, en wordt al ingezet als gespreksopener bij hulpverleners en HR-professionals.🟢 Wat we merken: kapotgeel raakt.En steeds meer instanties, zoals het UWV, vragen hoe dit kan helpen bij bewustwording en ondersteuning.Daarom onderzoeken we hoe we dit verhaal nog toegankelijker kunnen maken – met een prikkelarme versie, opgesplitst in kleinere delen. En mogelijk een Engelstalige editie.

🔴 Samen met effeliggen.nl kan dit een waardevolle methode zijn voor instanties, (bedrijfs-)artsen hulpverleners en naasten om longcovid beter te begrijpen.Ik zou kapotgeel dan ook graag uitbreiden naar een Gold Edition:✨ Opgesplitst in kortere porties voor betere behap- & inzetbaarheid.
✨ Een prikkelarme variant.
✨ Een Engelstalige versie.🟢 Om dit mogelijk te maken, zoek ik partijen die hierin kansen zien.Wil je meedenken, investeren, of Kapotgeel Gold in de toekomst inzetten binnen jouw organisatie?👉 Neem contact op!

contact

🟢 Ben je van de media, UWV, een (patiënten)organisatie, beleidsafdeling of andere instantie?Wil je graag voorbij het clichébeeld rond longcovid komen? De menselijke impact relateerbaar en invoelbaar maken?👉 Neem contact op!☎️ +31 6 51626788
📧 en als je wilt mailenIk hoor graag van je. Over effeliggen, over Kapotgeel, over hoe we longcovid beter bespreekbaar kunnen maken.

over mij

Hallo, ik ben Michiel.Ik ben geen BN’er, medicus of onderzoeksjournalist. En al helemaal geen lobbyist of politicus.Wel een podcastmaker, eindredacteur, kunstenaar en ervaringsdeskundige. En vooral: verhalenverteller, gespreksopener en prikkelende dwarsdenker. Met Effeliggen en Kapotgeel help ik mensen longcovid te begrijpen—juist als ze het zelf niet hebben.

buiten beeld

Hallo, ik ben Michiel vd Weerthof en heb 'milde' longcovid.Ik hoor níet bij de 90.000 'ernstig' zieke longcovidgenoten. Deze 90.000 is een hardnekkig getal wat steeds terug blijft keren in de media.Dit zijn de 'ernstige' gevallen die amper bed of huis uit kunnen komen. En cynisch genoeg daardoor het meest in de media verschijnen. Maar ook 'milde' longcovid heeft grote ontwrichtende gevolgen voor werk, leven, identiteit en levenskwaliteit.Honderdduizenden* Nederlanders ploeteren, merendeels in stilte. Niet gehoord, niet gerepresenteerd door organisaties of media. Velen daarvan ploeteren door. Niet eens wetend waar die rare grillige klachten vandaan komen. Of uit angst voor de UWV.Of uit schaamte, ontkenning, trots. Zoals vele zzp'ers als ik, die het liever niet aan de grote klok hangen. Bad for business. (Al ben ik niet bang te vertellen dat ik in er 2022 een eind aan wilde maken.)Longcovid is vele malen groter, breder, complexer én kapotgrappiger dan puur de 90.000*. Oftewel, tijd voor een frisse blik & nieuwe beeldvorming.Enfin, effe liggen 👍